Mahmud Efendi Hazretlerini ortaokulda okurken Sivas’a geldiğinde ilk defa görmüş ve elini öpmüştüm. Bir defa da 2010’lu yılların başında Eyüp Sultan türbesinin tam önünde görmüştüm. O zaman tekerlekli sandalye ile getirmişlerdi ve caminin avlusu sarıklı ve şalvarlı dervişlerle doluydu. Ay gibi parlıyordu mübareğin yüzü. Allah vergisi bir güzelliği vardı. Arkadaşım …

Köy odasının küçük penceresinden bembeyaz bir ışık süzülürken, kışın ve kuşluk vaktinin o durgun atmosferi odanın tamamını kaplamıştı. Odanın içinde üç beş kilim parçası ve birkaç minderden başka bir şey yoktu. Solgun kıyafetli hane halkı ise adeta sessizliğe bürünmüştü. Onların bu sessiz ve hareketsiz halleri üşengeçliklerinden değil, başlı başına açlık …