Sami Büyükkaynak

İnsan çoğu kez kendi hayatına değil başkalarının hayatına gıpta eder, hayranlık duyar. Oysaki her şey dışarıdan göründüğü gibi midir? Her insanın hayatı kendine özel ve güzeldir. Sahip olduklarımızla yetinmek en iyisidir. İmtihansız olmaz. Herkes kaldırabileceğiyle imtihan edilir. Cennet de imtihanların sonuçlarıyla şekillenir. Ne zaman ne ile karşılaşacağımız belli değildir. Büyük …

Rahmet toplumunu oluşturmak elimizde. Nasıl mı? Çocuklarımıza kelebeğin kanatlarını koparmamayı, kedilere, köpeklere eziyet etmemeyi, karınca yuvalarını bozmamayı, sokakta, milletin gözü önünde bir şeyler tüketmemeyi, sokağa tükürmemeyi, kullandığı bir şeyi yerlere atmamayı, arkadaşlarına kötü söz söylememeyi… Toplu ulaşım araçlarında büyüklerine yer vermeyi, gariplere, yoksullara ikram etmeyi, şükretmeyi öğrettiğimiz zaman rahmet toplumu …

Konya İmam Hatip Ortaokulu‘na başladığımın ikinci yılında saçlarım dökülmeye başlamıştı. İmam Hatiplerin talebesinin bol olduğu yıllardı. Merkez binada yer olmadığı için Musalla’nın karşı tarafında yer alan Hacıveyiszade Yurdu‘nda eğitim görüyorduk. Tabi ki yaş 13- 14 olup ve çocuklar da muhatabınız olunca imtihan zorlaşıyordu. Alaylar, istihzalı bakışlar, şapkayı alıp kaçmalar… Çocuk …

88- 89 yıllarında İmam Hatip Ortaokuluna yeni yapılan bir binada başlamıştık. Niye mi? Çünkü ana bina tüm öğrencileri alacak yeterlilikte değildi. Halkın o yıllarda İmam Hatiplere yoğun teveccühü vardı. Bina yetersizdi, farklı yerlerde eğitim veriliyordu. Buna rağmen tüm talepler karşılanamıyor, sınavla İmam Hatip Okulu’na öğrenci alınıyordu. Biz de sınavla İmam …

Bizim çocukluğumuz Konya‘nın Selçuklu eserlerinden olan Türbe Önü‘ne yakın sayılacak mesafedeki Sırçalı Mescid civarında geçti. Evimiz mescide komşuydu. Şunu da belirtelim ki eskiden insanlar ev alırken mescide yakınlığı da ön planda tutarlardı. Mescide hemen gidiliverecek uzaklıkta olan evleri tercih ederlerdi. Babam da bu noktada seçicidir. Şimdi oturduğumuz ev de mescide …

Bizim çocukluğumuzda velesbit bütün çocukların rüyasıydı. O zamanlar öyle çok velesbitçi yoktu. Üç-beş esnaf ancak çıkardı herhalde. Ama benim ilk velesbitim ikinci el, kontapedal (freni pedalda olan) bir velesbit oldu. Şimdi olduğu gibi o zaman da her çocukta velesbite binme arzusu vardı. Bisanların dağ bisikleti tipinde olanlar daha yeni yeni …

Demirciler İçi… Şimdilerde sadece üç beş sobacının kaldığı Konya‘nın kadim sokağı… Bundan 25-30 yıl öncesinin demir ve soba yükünü çekmiş bir sokak…. Şimdilerde büyük dükkanlara zor sığan demirler, sobalar o gün bu sokağın içinden girmiş, çıkmış, işlenmiş. Yani Konya’nın demirinin, sobasının merkezi olmuş… Bizim çocukluğumuzun önemli bir kısmı bu sokakta …

Muhaddis Süfyân bin Uyeyne, Tebei Tabiinin büyüklerinden alim, fazıl bir şahsiyet. Onun da bulunduğu bir mecliste namaz kılmanın mekruh olduğu bir zamanda adamın biri namaza duracakken meclistekiler; ”Bu vakitte namaz caiz olmaz.” diye adamı uyarırlar. Adam şu ilginç cevabı verir: ”Şimdi siz namaz kıldığımdan dolayı Allah’ın beni cezalandıracağını mı söylüyorsunuz?” …

Bu ülke, eski yazı yasaklandığı için geçim sıkıntısı çekmeye başlayan hattatların yazdığı eserleri satın alarak onların hayatlarını idame ettirmelerine destek olan güzel insanların cömertliğine şahit oldu. Bu ülke, çocuklar Kur’an öğrensin, bu ülkede Kur’an tilaveti yok olmasın diye her türlü baskıya ve zulme rağmen evlerini Kur’an kursuna çeviren güzel insanların …

Ne oldum delisi derlerdi, eskiler… Refah seviyesi arttıkça bir sürü değer kaybediliyor, ne oldum delileri çoğalıyor. Çocuklar da bu değerlerden yoksun yetişiyor. Eskiden ”ayıp” kabul edilen davranışlar, bugün normal davranış haline geliyor. Eskitilmiş değerlerimiz bizi biz yapan adab-ı muaşeret kurallarıdır. Bunlar pörsüdükçe biz, biz olmaktan çıkıyoruz. Biraz hassasiyet. Eskiden pazardan …