Etiket Arşivi: edebiyat şiir

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin.Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği.Bütün törenlerin, şölenlerin, ayinlerin, yortuların dışında,Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim.Af dilemeye geldim affa layık olmasam da.Uzatma dünya sürgünümü benim. Güneşi bahardan koparıp,Bir tuz bulutu gibi,Savuran yüreğime…Ah uzatma dünya sürgünümü benim.Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil,Ayaklarımdan belli. Lambalar eğri,Aynalar akrep meleği,Zaman çarpılmış …

Öğretmenim sana kurban olayımAl benim oğlumu insan yetiştir.Din bilmeden kitap verme eline,İlk evvela ehl-i iman yetiştir. Mevla’nın sırrında mekan tutmayaİyiyle kötüyü ayırt etmeyeBin deveyi bir akçeye gütmeyeVeysel Karan(i) gibi çoban yetiştir. Vücut gezdirecek bir başı olsun.Allah’ın aşkına göz yaşı olsun.Tarikat sırrında savaşı olsun,Pir-i Abdulkadir Geylan(i) yetiştir. Sıddık Ekber gibi aşk …

Yelken açtık biz bir engin denize;Sonsuz sevincimiz neşvemiz ondan.Karanlık giremez sahilimize;Sonsuz sevincimiz neşvemiz ondan. Gemimiz dopdolu gönül eriyle;Gönüller Serdarı Peygamberiyle.Her tayfa kardeştir yekdiğeriyle;Sonsuz sevincimiz neşvemiz ondan. Burada zerredir bütün denizler.Burada mutludur muştulu yüzler.Burada soyludur soylu öksüzler;Sonsuz sevincimiz neşvemiz ondan. Gönüller huzurlu, çünkü barışta.Güzel davranışta herkes yarışta.Gözyaşı rehindir her yalvarışta;Sonsuz sevincimiz …

Nefsini terk etmeden, Rabbini arzularsın.Sen hayvânı geçmeden, insânı arzularsın. “Men arefe nefsehû, fekad arefe Rabbe”Sen kendini bilmeden, Rabbini arzularsın. Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan.Mâşuka kavuşacak zamânı arzularsın. Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak?Gönlün Hakk’a vermeden, ihsânı arzularsın. Dağlar gibi kuşatmış tembellik kardeş seni.Günah nedir bilmeden, mârifet arzularsın. Konuk …

Sakın terk-i edebden, kûy-ı mahbûb-ı Hudâ’dır bu.Nazargâh-ı ilâhîdir, Makâm-ı Mustafâ’dır bu. Felekde mâh-ı nev Bâbü’s-Selam’ın sîne-çâkidir.Anın kandîlidir cevzâ, matlaı nûr-ı ziyâdır bu. Habîb-i kibriyâ’nın hâb-gâhıdır fazilette.Tefevvuk karde-i Arş-ı Cenâb-ı Kibriyâ’dır bu. Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-i adem zâil.Amâdan açtı mevcûdât dû çeşmin tûtiyâdır bu. Mürâât-i edeb şartıyla gir Nâbî bu …