1986 yılında Ankara’da bir hocaefendiden Kur’an’ı Kerim dersi alıyordum. Hocamız çok samimi bir insandı. Zaman zaman bazı anılarını anlatır, bazen de bu anılarını anlatırken gözyaşlarını tutamazdı. Bir gün, bir âyet-i kerimeyi okuduktan sonra açıklamaya başladı ve yine ağladı. Konu “dua” idi. O gün şu ilginç anısını anlattı: “İnsanın Allah’ın varlığını …
Devamı