Geylani Akan

Bir dağ şenliğine davet edilmiştim. Çok güzel bir hava vardı. Kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor, bizim olduğumuz yerin yan tarafında bir şelale şarıl şarıl akıyor, bu güzel ses insanı rahatlatıyordu. Şenlikteki insanlar arasında gençler çoğunluktaydı. Konukların her biri çeşitli illerden gelmişti. Akrabalarını, hemşerilerini özleyen insanların sarılmaları, kucaklaşmaları ile çok güzel bir …

Küçük yaşta iken hastalanmış, birçok doktora götürülmüş ve en sonunda Ankara’da kesin teşhis konulmuş; artık ömür boyu özürlü olarak yaşamını sürdürecekti. Fakat toplumdan uzak yaşarsa ilerde hastalığı daha da artabileceğinden mümkün olduğunca toplum içinde yaşaması gerekiyordu. Bu bilgilerin hepsini bu kardeşimizin babasından öğrendim. Adamcağız anlatırken arada bir içleniyor, gözyaşlarını tutamıyordu. …

Benden birkaç yaş büyük olan bir arkadaş vardı, ben ona “ağabey” diye hitap ederdim. Kendimizden küçük olanlara da aslında “ağabey” diye hitap etsek çok iyi olur; çünkü bu şekilde daha güzel dostluklar meydana geliyor. İkindi namazından çıktıktan sonra o Ağabeyle karşılaştım. Selam verdikten sonra ona bir espri yaptım: “Camiden geliyorum. …

Yangınlardan ders alabildik mi? Ormanlar yanarken; ağaçlar ile birlikte, çiçekler, böcekler, kurtlar, kuşlar, yumurtadaki civcivler, doğmamış yavrular; daha neler yandı neler. Tabi ki insan olduğunun farkında olan herkesin de yüreği yandı. Devlet olarak alınacak dersler olduğu gibi millet olarak da almamız gereken dersler var. Gerçekleri yazmak veya söylemek çok zordur. …

Anne babasına iyi davranan insanları gördüğümüzde hemen şöyle diyoruz: “Helal olsun şu Ahmet’e veya Ayşe’ye, annesine babasına çok güzel hizmet ediyor, onlara nasıl da değer veriyor.” Hâlbuki evlatlar anne-babaya değer vermez, olsa olsa onların değerlerini anlamış olur. Çünkü anne-babaya değeri Yaratan vermiştir. İsra Sûresi 23. ve 24. âyetleri okuduğumuzda görüyoruz …

Gönülden sevilen dostlar unutulmuyor. 1991 yılında Ankara’dan Rize’ye göç etmek zorunda kalmıştım. Rize’de kimseyi tanımıyordum. Başkent gibi büyük bir şehirden Rize gibi küçük bir şehre gitmiş, doğrusu başlangıçta orada çok sıkılmıştım. Rize’ye varışımın ilk günlerinde uzun boylu bir gençle tanıştım. İsmi Süleyman’dı. Süleyman: “Biz ara sıra arkadaşlarla bir çay ocağında …

Mahallemizde oturan Tahsin Amca, zaman zaman Kadir isminde bir arkadaşından bahsederdi. Bir defasında aynı dairede çalıştığı bu arkadaşıyla ilgili bir hatırasını anlattı. Bir gün saat 11.40’ta Tahsin Amca çalıştığı şubeden dışarı çıkmak zorunda kalmış. Dışarı çıkarken de Kadir Amca’ya: “Saat 11.40. Ben gidiyorum, eğer Müdür Bey gelirse ayrıldığım saati değil …

Yurtdışında yaşayan kardeşlerimiz ile sohbet ettiğimizde üç beş kelamdan sonra sözün vatanımız ile ilgili konulara geldiğine şahit oluruz. Türkiye doğumlu olanların gece gündüz hayalleri, doğdukları köyleri, şehirleridir.Avrupa’da doğan gençlerinde yetiştiği ortama göre şekil aldığını gördük. Avrupa’da doğup büyümelerine rağmen ülkemizdeki bir çok insanlardan daha şuurlu gençleri yurtdışında görmek nasip oldu. …

Karadeniz’in incisi Rize’de 3,5 yılım geçti. Karadeniz’in insanı çok sıcakkanlı, yardımseverdir. Yaptıkları yardımları da genelde gizli yaparlar. Rize’de yakından tanıdığım, çok değerli insanlar oldu. Ramazanlarda işyerlerinde sürekli fakir fukaraya yemekler veren Mustafa Bekiroğlu ağabeyimiz de Kuyumcular Çarşısı’ndaki yardımsever o güzel insanlar da infakta örnek simalardı. Her biri birbirinden üstün meziyetlerle …

İki genç geliyordu…. Erkeğin kulaklarında çok sayıda küpeler, kızın ise uygunsuz kıyafetleri vardı. Tavırları, konuşmaları ile dikkat çekmeye çalışıyorlardı. Nedir bu gençlerimizin hali diye düşündüm. Yanımdaki arkadaş; “Bunların cebinde Kağıt (Diploma) var” dedi. Değerlerini unutturan bir parça kağıt olmaz olaydı… Bir toplantıda bir şahsın etrafı çok sayıda insanlar ile dolu …