Etiket Arşivi: Sami Büyükkaynak

Bizim çocukluğumuzda velesbit bütün çocukların rüyasıydı. O zamanlar öyle çok velesbitçi yoktu. Üç-beş esnaf ancak çıkardı herhalde. Ama benim ilk velesbitim ikinci el, kontapedal (freni pedalda olan) bir velesbit oldu. Şimdi olduğu gibi o zaman da her çocukta velesbite binme arzusu vardı. Bisanların dağ bisikleti tipinde olanlar daha yeni yeni …

Bu ülke, eski yazı yasaklandığı için geçim sıkıntısı çekmeye başlayan hattatların yazdığı eserleri satın alarak onların hayatlarını idame ettirmelerine destek olan güzel insanların cömertliğine şahit oldu. Bu ülke, çocuklar Kur’an öğrensin, bu ülkede Kur’an tilaveti yok olmasın diye her türlü baskıya ve zulme rağmen evlerini Kur’an kursuna çeviren güzel insanların …

Ne oldum delisi derlerdi, eskiler… Refah seviyesi arttıkça bir sürü değer kaybediliyor, ne oldum delileri çoğalıyor. Çocuklar da bu değerlerden yoksun yetişiyor. Eskiden ”ayıp” kabul edilen davranışlar, bugün normal davranış haline geliyor. Eskitilmiş değerlerimiz bizi biz yapan adab-ı muaşeret kurallarıdır. Bunlar pörsüdükçe biz, biz olmaktan çıkıyoruz. Biraz hassasiyet. Eskiden pazardan …

Çerçi Mehmet Amca dedemin dostlarındandı. Yıllarca köylere at arabasıyla ihtiyaç maddeleri satmak için gitmiş, çerçilik yapmış bir amca. Ben tanıdığımda yaşı yetmiş civarındaydı. Evinde yalnız yaşar, ceviz kırar, geçimini onunla karşılardı. Elleri her daim kırdığı cevizlerin boyasıyla boyalı olurdu. Her cuma bizim dükkana gelir, çantasını bizim dükkana bırakır, biraz oturur, …