Beğenilen Şiirler

Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak…
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:

Ey dipdiri meyyit, ‘İki el bir baş içindir.’
Davransana… Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok… Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana… Sen böyle değildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?
Âtiyi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye’se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver… Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!

Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın
Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?
Ye’s öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me’yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar
Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez…
En korkulu câni gibi ye’sin yüzü gülmez!
Mâdâm ki alçaklığı bir, ye’s ile sirkin;
Mâdâm ki ondan daha mel’un daha çirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- îman,
Nevmid olarak rahmet-i mev’ûd-u Hudâ’dan,
Hüsrâna rıza verme… Çalış… Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!

Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş…
Sesler de: ‘Vatan tehlikedeymiş… Batıyormuş! ‘
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir tarafından!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.

Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar…
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me’mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
‘İş bitti… Sebâtın sonu yoktur! ‘ deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye’se kapılma.

Mehmed Akif Ersoy

İrfanDunyamiz.com

Yüzüne güleni dostun belleme,
Halden bilmeyene derdin söyleme,
Ağyar kapısında gönül eğleme,
Hatırın dinlemez, yıkarlar seni,
İncitip dal gibi kırarlar seni,

Kibirli yanında kendini yerme,
Nefsini küçültüp yerlere serme,
İçi fesat ile sohbete girme,
İyiysen kötüye yorarlar seni,
Bir kadir bilmeze sorarlar seni,

Taş gibi ağır ol su gibi taşma,
İyi niyetinde ölçüyü aşma,
Tevazuda dahi dengeyi şaşma,
Altınken bakıra sayarlar seni,
Sonunda bir tefe koyarlar seni,

Eğer âşık isen yüksekte uçma,
Ulu orta yere inciler saçma,
Kardeşine bile sırrını açma,
Yusuf gibi pula satarlar seni,
Derin kuyulara atarlar seni,

Aydın Başar

İrfanDunyamiz.com

Halime-i Sa’diye,
Çok iyi bir insandı,
Beni Sâ’d yurdunda,
Kocasıyla yaşardı.

Kocası Haris ise,
Çok fakir bir adamdı.
Çocukları her zaman,
Sofradan aç kalkardı.

Şeyma ile Üneyse,
Sevgili kızlarıydı,
Kardeşleri Abdullah,
Bir tek oğullarıydı.

Kuraklık senesinde,
Fakirlik heybesinde,
Kocasıyla beraber,
Bir gün yollara düştü.

Merkebi çok yavaştı,
Devesi çok yaşlıydı,
Yollarda oyalanıp,
Mekke’ye geç kalmıştı.

Amacı bir bebeğe,
Sütannelik yapmaktı,
Fakirlikten kurtulup,
Varlığa kavuşmaktı.

Sütannelerin hepsi
Zengin baba arardı,
Bir bebek yetim ise,
Hepsi ondan kaçardı.

Bebeklerin çoğunu,
Sütanneler almıştı
Amine’nin yetimi,
Sütannesiz kalmıştı.

Hiç kimseler almazken
Onu halime aldı
Sütanneler içinde,
Halime bir başkaydı.

Ceddi Abdulmuttalip,
Halime’yi görünce
Sevgili torununu,
Ona vermek istedi.

Halime Ana önce,
Kocasına danıştı.
Haris tamam deyince,
Annesiyle konuştu.

Annesi bebeğini,
Beyaz yüne sarmıştı.
Kundağının altına,
Yeşil örtü sermişti.

Halime yavrucuğu,
Görünce çok sevmişti,
Onu bağrına basıp,
Kanadını germişti.

Eve geri dönünce,
Sanki bir rahmet indi.
Aziz misafirinin,
Güzel kokusu sindi,

Ağaçları meyveler,
Koyunları süt verdi,
Sayesinde hanesi,
Bereketlere erdi.

Onu dört yıl gül gibi,
El üstünde büyüttü,
Saçlarını okşarken,
Dizlerinde uyuttu.

Müslümanlar ismini,
Hep vefayla andılar,
Halime Ana diye,
Gönüllere yazdılar.

Aydın Başar

İrfanDunyamiz.com

Mevlâ ile eyle bâzâr
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver
Tevekkülün eyle hezâr
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Veren alan O’dur hemân
Ne halk ederse her zemân
Rezzâk-ı merzûk bî-gümân
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Dalma derin deryâlara
Dahî tehî sevdâlara
Düşme ulu gavgâlara
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

İnsâf ile merhameti
Mahlûka eyle hürmeti
Harâm helâle dikkati
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Tesbîh ile bâzâra var
Tevhîd ile eyle güzâr
Mevlâ ile ol yâr-i gâr
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Kitâb ile eyle şitâb
Doğru söz ile kıl hitâb
Bahr-i Hudâ’da ol hubâb
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Alanda satanı gözet
Satanda alanı gözet
Kârında kalanı gözet
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Ekser-i a’zam kanâ’at
Kanâ’atde bul berekât
Kanâ’atle et harekât
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Dünyâ için etme cedel
Âhirete verme halel
Allah için eyle amel
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Tevekkülünde niyeti
Mevlâ rızâsı himmeti
Allah için kıl gayreti
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Allah için ticâreti
Et bu güzel ibâdeti
Ver sadaka vü zekâtı
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Evlâd ıyâlin şâd ola
Hakk’dan sana imdâd ola
Nârdan tenin âzâd ola
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Akrabâlara hürmet et
Mü’minlere muhabbet et
İhtiyarlara hizmet et
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Atan anan ger vâr ise
Tâli’in bahtiyâr ise
Devletin sana yâr ise
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Kulluklarında dâim ol
Amellerinde kâim ol
Edeb ile bir hâdim ol
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Fenâya kılma i’tibâr
Bekâda yap âlî diyâr
Her dü-serâ ol bahtiyâr
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Lutfî gibi olma alîl
Bu dünyâ zamânı kalîl
Gelen gider sana delîl
Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

Alvarlı Efe

İrfanDunyamiz.com

Görmeyen derdinden inler; bilmem ki gören neylesin?
Gören sana doymuş mu ki, görmeyen ah eylesin?

Ne bahtiyardır seni seven, kardeşlerin, evlatların,
İzlerini takip eden, vefa ehli yaranların.

Seni sevenler cennet yoldaşı, yol arkadaşıydı.
Hem hata örter, kusur gizler, hem fena fil ihvandı

Ayırmazdın birbirlerinden, gül misali koklardın,
Değişemezdin dünyalara, elmas gibi saklardın,

Birinin eline diken batsa, ellerin kanardı.
Öyle bir gönül ki, başkasının derdiyle yanardı.

Ey Allah’ın sadık kulu, habibinin hizmetkârı!
Seni seven Hakk’ı sever, yoktur bundan başka kârı,

Not: Altınoluk Dergisi, Temmuz, 2017 sayısında yayınlanmıştır.

Aydın Başar

^{İrfanDunyamiz.com}

ERENKÖY ÇEVRESİ İRFAN DÜNYAMIZ

• Dişçi Mehmet Efendi’nin zikri…
• Firavun’un ilahlık iddiası…
• Abdullah bin Mes’ud gerçek bir kahramandı…
• Sosyal medyada yaptığımız hatalar neler?
• İhsan kıvamında üç güzel hayat…

Aceb bir kârubânhâne bu dünyâ,
Gelen gider konan göçer bu ilden.
Vefâsı yok safâsı fânî hulyâ,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Civânları cefâ ile eder pîr,
Ne gedâlar güler bunda ne emîr,
Misâfirhânedir ol pâk-i zamîr,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Yıkar tahtları şâhların başına,
Çalar yere ağu katar aşına,
Yazar hasbihâlin mezar taşına,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Görülmemiş vefâsızın vefâsı,
Ecel şerbetinin yokdur şifâsı,
Bu dâr-ı mihnetin olmaz safâsı,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Nice al yeşili sürer bâzâra,
Dûçâr eyler büyük âh-ı hezâra,
Nazar eyle bugün bu reh-güzâra,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Nice serv-i revân cânlar ölürler.
Gider kabristâna mihmân olurlar.
Küçük yavruları yetîm kalırlar.
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Yüzü gülden güzel gül-desteleri,
Yüzü handân gül-i nev-resteleri,
Cemâl-i yârine dil-besteleri,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Aman Lutfî gibi gâfil bulunma,
Ölümdür âkıbet ferah salınma,
Muhakkak sen de ölürsün alınma,
Gelen gider konan göçer bu ilden.

Alvarlı Efe

İrfanDunyamiz.com

Aşkın yakıp eyledi nâr cümle işimi kıldı zâr
Gitdi kamu nâmûs u âr ey yâr-ı sâdık yâr yâr

Gönlüm sana hayrânedir dîdelerim giryânedir
Bu cân dahi kurbânedir ey yâr-ı sâdık yâr yâr

Bî-çâre kıldın gönlümü âvâre kıldın gönlümü
Bîmâre kıldın gönlümü ey yâr-ı sâdık yâr yâr

Bu gözlerim ermek diler dîdârını görmek diler
Pâyına yüz sürmek diler ey yâr-ı sâdık yâr yâr

Mürüvvet issi âlî-şân müştâkadır sana bu cân
Derdinledir hâlim yamân ey yâr-ı sâdık yâr yâr

Hulûsî’nin yüzü kara her dem düşer âh u zâra
Huzûruna nice vara ey yâr-ı sâdık yâr yâr”

Es Seyyid Osman Hulusi Efendi

İrfanDunyamiz.com

Ey güzeller güzelinin torunu,
Hep melekler bezemişler nurunu,

Fahr-i Cihan, okşamış dudağını,
Fatma Ana, koklamış yanağını,

Ebû Tûrab, getirmiş rızığını,
Hasan ile pay etmiş azığını,

İlim irfan ocağında büyümüş,
Hilm-i şefkat, kucağında uyumuş,

Genç yaşında, nice sırlara ermiş,
Cehd eyleyip, nefsi yerlere sermiş,

Zühd-ü takva libâsına bürünmüş,
Hâl ehline melek diye görünmüş,

Her haliyle zamanın birincisi,
Nitekim o, Ehl-i Beyt’in incisi,

Zarafette sanki bir gül goncası,
Pek bulunmaz dört yapraklı yoncası,

Adalette hiç sarsılmaz ölçüsü,
Hakkı üstün tutanların öncüsü,

Bu sebepten, zulme boyun eğmedi,
Secde hariç, başı yere değmedi,

Bedelini Kerbela’da ödedi,
Varlığını Hak yoluna adadı,

Başa çalıp ekâbir gururunu,
Hâlas etti ümmetin onurunu,

Ey Hâce gel, bu şehidi analım
Ehl-i Beyt’in sevgisine kanalım,

Ol Resulün, tebliğine uyalım,
Cümlesine sâlevât okuyalım,

Cennetinde kavuşmayı umalım,
Canlar kurban Hüseyin’e doyalım…

Aydın Başar

İrfanDunyamiz.com

Meydan Okuyoruz

Meydan okuyoruz, duymayan duysun,
Ölsek de kalsak da Allahu ekber.
Nerde zalim varsa toplanıp gelsin,
Ölsek de kalsak da Allahu ekber.

Kökümüz mazide sökülmeyiz biz,
Bir ulu çınarız yıkılmayız biz,
Batıl karşısında bükülmeyiz biz,
Ölsek de kalsak da Allahu ekber.

Acıyı hayatla harman eyledik,
Derdi sabrımızla derman eyledik,
Tâ kalû belâ’da iman eyledik,
Ölsek de kalsak da Allahu ekber.

Nerde düşman varsa gelsin sıradan,
Biz korkuyu kaldırmışız aradan;
Sahibimiz şanı yüce Yaratan,
Ölsek de kalsak da Allahu ekber.

Gazileri bekler nimet kapısı,
Şehitleri özler cennet kapısı;
Namertlere kalsın zillet kapısı,
Ölsek de kalsak da Allahu ekber.

Bestami Yazgan

İrfanDunyamiz.com

Maksad o Yâr’dır, Yârin unutma.
Gayrı zünnârdır Yârin unutma

Zikr eylesen de şükr eylesen de
Fikr eylesen de Yârin unutma

Hayrın kusûrun hüznün sürûrun
Olsun huzûrun Yârin unutma

Sırrına mahrem Yârin bilip hem
Yâd eyle her dem Yârin unutma

Nemrûd deyeler matrûd deyerler
Merdûd deyeler Yârin unutma

Atîk olursun refîk olursun
Sıddîk olursun Yârin unutma

Yârin kemendi zülf-i semendi
Boynunda bendi Yârin unutma

Bil anı hâzır hâline nâzır
Et vird-i hâtır Yârin unutma

Fâsık desinler fâcir desinler
Sen sâdık olup Yârin unutma

Hulûsî her bâr yâdın olup Yâr
Kur gizli pâzâr Yârin unutma

Es Seyyid Osman Hulusi Efendi

İrfanDunyamiz.com