İrfan Dünyamız Kendi İrfanımızı Keşfet!
Kur’an-ı Kerim’in beyanına göre peygamberlik vehbidir. Allah celle celaluh’un vergisidir. Ayette de bu duruma vurgu yapılmıştır: “Allah, peygamberliği kime vereceğini en iyi bilendir…”1 Allah celle celaluh’un terbiyesinden ve eğitiminden geçmiş olan peygamberlerin2 hiç birisi din kurucusu değildir. Şu ayet bu durumu açıklamaktadır: “Onlara açık açık ayetlerimiz okunduğu zaman, bizimle buluşmayı ummayanlar: ‘Bundan başka bir Kur’an getir veya bunu değiştir.’ derler. Deki: ‘Onu kendi tarafımdan değiştiremem (Benim böyle bir yetkim yok). Ben sadece bana vahyolunana uyarım.’”3
Bu ayet peygamberliğin alanını belirlemekle beraber tüm insanlığa şu uyarıyı da yapmaktadır: Musevilik, İsevilik veya batılıların çok yanlış olarak kullandığı Muhammedîlik gibi adlandırmalar yanlıştır. Zira bu peygamberlerin hiç birisi daha önce de açıkladığımız gibi din kurucusu değildir. Allah celle celaluh’un, Hazreti Musa’ya, Hazreti İsa’ya ve Hazreti Muhammed’e (Selam üzerlerine olsun.) gönderdiği dinlerin hepsinin ortak adı İslâm’dır.4
Tek din
Hazreti Muhammed sallellahu aleyhi ve sellem’e gelen İslâm tüm orijinalliği ile kıyamete kadar bakidir. Diğerleri ise tahrif olmuştur. Musevilik ve İsevilik gibi uydurma isimler, bu dinlere insan eli değdikten sonra ortaya çıkan bid’at adlandırmalardır. Bu durumu Peygamber Efendimiz bir hadisinde şöyle haber vermiştir: “Peygamberler, babaları bir fakat anneleri ayrı kardeşler gibidirler. Hepsinin getirdiği din birdir (İslâm). Benimle, İsa arasında peygamber yoktur.”5
Hazreti Âdem aleyhis selam’dan itibaren bütün peygamberlerin daveti aynıdır: “Allah’a ibadet edin ve ondan başka ilah kabul etmeyin.”6 Allah’ın varlığını ve birliğini insanlara tebliğ etmekle yükümlü olan bu elçiler de vermiş oldukları mücadeleden dolayı (kıyamet günü insanların hakikati inkâr etmemeleri için) hesaba çekileceklerdir.
Bu durum Kur’an’da şöyle hikâye edilmiştir: “Kendilerine elçiler gönderilen toplumları da gönderilen peygamberleri de elbette sorgulayacağız.”7 Peygamberlerin hesaba çekilmesi, vahyi tebliğ ettiklerine dair ümmeti şahit tutmak ve hakikati duyurduklarına dair ümmetin itirafi biçimindedir. Çok büyük bir tevhid mücadelesi veren bu değerli elçiler insanlar arasından seçilmişlerdir. Kesinlikle ilahlaştırılmamaları gerekir.8 Hiçbir peygamber gaybı bildiğini de iddia etmemiştir.9
Tevhid mücadelesi veren peygamberleri Yüce Allah bir takım sıfatlarla donatmıştır. Bu sıfatlarla aşkınlaşan peygamberler topluma güven telkin etmişler ve hiçbirisi de bu konudaki samimiyetlerinden dolayı güvensizlikle nitelendirilmemiştir. İslâmi bir harekette başarıyı yakalayabilmek için ümmetin bu sıfatlardan gerekli payı almaları ve bu niteliklerle donanmaları şarttır.
Bazı sıfatları
Peygamberlerin hepsinde bulunan ortak sıfatlar şunlardır: 1. Ahlak-ı hamide, 2. Sıdk, 3. Emanet, 4. İsmet, 5. Tebliğ, 6. İlim, 7. Talim, 8. Tebyin, 9. Teşrii, 10. Temsil, 11. Fetanet, 12. İzzet, 13. Sehavet/ cömertlik, 14. Rahmet, 15. Şecaat, 16. Adalet, 17. Siyaset/ velayet, 18. İffet/ hayâ, 19. Hilm, 20. Tebşir, 21. İnzar, 22. Şehadet, 23. Sabır, 24. Şükür.
Saymış olduğumuz üstün vasıflarla donatılan peygamberlerin görevleri Kur’an-ı Kerim’de ayrıntılı olarak anlatılmıştır. Kur’an’da anlatılan şeyler, eğer Allah tarafından yürürlükten kaldırıldığına dair bir ayet yoksa bizim için de konulmuş kurallardır.
Mü’min olduğunu ikrar eden kimsenin bu sıfatlarla donanmak suretiyle; tevhidi mücadeleyi, yaşadığı zaman ve mekânda takip edip şirke karşı cihad etmesi farzdır. Şirkin etkin olduğu siyasada böyle bir mücadelenin hükmü farz; yerine getirmemek ise haramdır. Bizler için de (sünnet) örnek olması bakımından Kur’an’a göre peygamberlerin görevlerini şöyle sıralayabiliriz:
Peygamberin görevleri
1. Ümmetlerine hayatlarının her alanında örnek olmak.10
2. İslâm Dini’ni hayatın her alanına hâkim kılmak için çalışmak; dini iktidar yapmak.11
3. İnsanlığa hidayeti göstermek ve tanıtmak.12
4. İnsanları sadece Allah’a (c.c.) iman ve ibadete çağırmak.13
5. Dini her yönüyle tebliğ etmek.14
6. Ümmetlerine öğüt ve nasihat vermek.15
7. Vahyi yaşayıp örneklendirerek ve sözlü olarak öğretmek.16
8. İnanmayanları Allah’ın azabıyla korkutarak uyarmak.17
9. Toplumu yalnızca Allah’a (c.c.) tevekküle ve sabra çağırmak.18
10. Marufu emretmek.
11. Münkeri yasaklamak.
12. Çözüm bekleyen sorunlara çözüm üretmek.
13. Toplumu ve bireyleri özgürleştirmek.19
14. İnsanları her türlü karanlıktan uzaklaştırıp Allah’ın (c.c.) dininin aydınlığına çıkarmak.20
15. İman edenleri cennetle ve Allah’ın lütfuyla müjdelemek.21
16. Hüküm olmayan konularda Allah’ın izniyle hüküm koymak.22
17. Toplumda hâkimlik ve yargıçlık yapmak.23
18. Ümmete tanıklık ve önderlik yapmak.24
19. Kötülüğün her türlüsüne karşı plânlı, programlı, organizeli ve ilkeli olarak cihad etmek.25
20. Hiçbir kâfire itaat etmemek ve onları hakim konuma çıkarmamak.26
21. Yerine göre yumuşak huylu ve nezaketli olmak.27
22. Ümmetin yeteneğini ortaya koymak için vahiy olmayan hususlarda istişare etmek.28
23. Ümmete dua ve istiğfarda bulunmak.29
24. Kâfirler için istiğfar etmemek.30
25. Emaneti ehline vermek, devlet işlerine layık insanları getirmek; kâfirlere velayeti teslim etmemek.31
Bu görevlerden ayrı olarak insanların zihin dillerini oluşturan kavramları izah edip öğretmek ve onları ilme teşvik etmek de peygamberlerin görevlerindendir. Çünkü zihin dili doğru inşa edilemeyen kimseler çabuk savrulurlar ve nebevi davaya da sahip çıkmazlar. Bu kutlu elçiler risalet görevlerini güllük gülistanlık bir ortamda yapmamışlardır.
Bilakis nübüvvet görevlerini yerine getirirlerken gönderilmiş oldukları toplum veya bireyler onları yalanlamış,32 sapıklıkla itham etmiş,33 inkârda ileri gidip küfürde dayatmış,34 sürgünle tehdit etmiş,35 sihirbazlık iftirasında bulunmuş,36 uğursuz saymış,37 peygamberlerinden put yapmalarını istemiş,38 iman edenlerin kadınlarını ve çocuklarını öldürmüş,39 ölümle tehdit edip peygamberlerine suikastler yapmış,40 alay edip küçük düşürmek istemiş,41 haksız yere öldürmüş42 ve çeşitli işkenceler uygulamışlardır.43 Tüm bu işkencelere rağmen Allah’ın terbiyesinden geçmiş olan bu kutlu insanlar44 her zorluğa katlanmışlardır.
Dr. Mehmet Sürmeli/ İrfanDunyamiz.com
DİPNOTLAR
1 En’am 6 / 124; ayrıca bk. A’raf 7 / 61, 67, 80, 144.
2 Bk. A’raf7 / 142.
3 Yunus 10 / 15.
4 Bk. Bakara 2 / 131-133, 136; Âl-i İmran 3 / 52, 67; En’am 6 / 14, 161; Yunus 10 / 72, 84; Kasas 28 / 53; Zuhruf 43 / 69.
5 Ahmed, Müsned, tah. Muhammed Şakir, XVI / 107; Hakim, Müstedrek, II / 648.
6 A’raf 7 / 59, 65,73.
7 A'raf 7 / 6.
8 Bk. Âl-i İmran 3 / 80; Nisa 4 / 17; Maide 5 / 77.
9 Bk. A'raf 7 / 187-188.
10 Bk. Ahzab 33 / 21.
11 Bk. Tevbe 9 / 33; Fetih 48 / 28; Saf 61 / 9.
12 Bk. A'raf 7 / 43.
13 Bk. A'raf 7 / 59, 65, 85.
14 Bk. A'raf 7 / 62; Maide 5 /67, 99; Enbiya 21/25; Nur 24 /54; Teğabün64/ 12.
15 Bk. A'raf 7 / 62, 79, 164; Nahl 16 / 125
16 Bk. Bakara 2 / 151; Âl-i İmran 3 / 164; Cuma 62 / 2.
17 Bk. A'raf 7 / 71, 87; Hud 11 / 52.
18 Bk. A'raf 7 / 128.
19 Bk. A'raf 7 / 157.
20 Bk. Bakara 2 / 257; İbrahim 14 / 5.
21 Bk. İsra 17 / 105; Fetih 48 / 8.
22 Bk. A'raf 7 / 157.
23 Bk. Nisa 4 / 59, 60, 65; Maide 5 / 43; Nur 24 / 51.
24 Bk. Bakara 2 / 143; Ahzab 33 / 45; Fetih 48 / 8.
25 Bk. Âl-i İmran 3 / 146; Tevbe 9 / 73; Ahzab 33 / 61.
26 Bk. Ahzab 33 / 1.
27 Bk. Âl-i İmran 3 / 159.
28 Bk. Âl-i İmran 3 / 159.
29 Bk. Bakara 2 / 129, 151.
30 Bk. Tevbe 9 / 80, 84.
31 Bk. Nisa 4 / 58.
32 Bk. En’am 6 / 10; A'raf 7 / 66; Nahl 16 / 113.
33 Bk. A'raf 7 / 61
34 Bk. A'raf 7 / 76
35 Bk. A'raf 7 / 82, 88; Neml 27 / 56.
36 Bk. A'raf 7 / 109, 123-124.
37 Bk. A'raf 7 / 13; Yasin 36 / 18.
38 Bk. A'raf 7 / 138.
39 Bk. A'raf 7 / 149; İbrahim 14 / 6; Kasas 28 / 4.
40 Bk. A'raf 7/150; Hud 11/91; Şuara 26/116; Ankebut 29/24; Gafir 40/26; Yasin 36/30.
41 Bk. En’am 6 / 11-12; Hud 11 / 38; Hicr 15 / 11; Yasin 36 / 30.
42 Bk. Bakara 2 / 91; Âl-i İmran 3 / 21; Maide 5 / 70.
43 Bk. Bakara 2 / 214.
44 Bk. A'raf 7 / 142.İstikamet Yazıları ↗
İslam’ın şuur boyutuna vurgu yapan yazıları okumak için tıklayın.
Kaynak Metinler ↗
İlim yolcuları için derlenmiş temel dini metinlere ulaşmak için tıklayın.
