Çocuklarımız neden avcumuzdan kayıyor?

1- Onları haram lokma ile besliyoruz. Faize bulaşmayan mı var? Haram lokma ruhu öldürücüdür.

2- Din adına konuşanlar, dini yaşamıyor veya yaşayamıyor. Bu çelişkinin çocuklar farkında. Söylediğini yapmayana karşı mutlaka bir antipati uyanır.

3- Çocuklar, gençler; model olarak gördükleri insanlardan etkilenirler. Din adamları veya dini temsil etme iddiasında olanlar model olamıyorlar, temsiliyet kabiliyetleri zayıf.

4- Onlara fıtri eğitim veremiyoruz, nefislerini kabartacak bir öğretimden geçiriyoruz; bu nedenle saygıdan uzak duruyorlar.

5- Teknolojik gelişime karşı, ruhi gelişimi takviye edemediğimizden, “teknoloji dini”ni benimsemekte gecikmiyorlar.

6- Aileler, çocuğun dünyasını, fıtrat tohumunu büyütecek topraktan mahrum. Çocuk büyüyor, fakat meyve veremiyor.

7- Bu toprakların ortak paydası İslam’dı; bu paydayı kaybedince işlem devam etmiyor, değer yargıları zayıflıyor.

8- Adana’da çay yetiştirmeye çalışıyoruz, sonuç alamayınca geçimsiz oluyoruz ve bu hırçınlığımız ülke ufkunu kaplıyor. Bundan da en çok olumsuz etkilenen çocuklarımız oluyor.

9- Öğretmen, çocuğun aynasıdır. Çocuk, çoğu zaman aynada kendini göremiyor.

10- Zihniyeti oluşturan sosyal bilimler, medeniyetimizin damarlarına göre hazırlanıp çocuklara verilmiyor. Bu nedenle “eğitim düzeyi yükseldikçe” kendi değerlerini küçük görmeye başlıyor, vatanına aidiyet duygusu zayıflıyor.

Dursun Ali Taşçı/ İrfanDunyamiz.com

• Abdullah bin Mes’ud gerçek bir kahramandı…
• Sosyal medyada yaptığımız hatalar neler?
• İhsan kıvamında üç güzel hayat…
• İnsanın hayatı anlama çabası…
• Suudi Arabistan’da tasavvufun izleri…