Mevlana’dan akrep ve kaplumbağa kıssası

Bir gün bir akrep ırmağın kenarında dolaşıyordu. Bu esnada bir kaplumbağa akrebin yanına gelip:

“– Burada ne yapıyorsun?” dedi. Akrep:

“– Irmağın öte yanına geçmek için bir çare arıyorum; çünkü benim bütün kavim ve çocuklarım ırmağın öte yanındadır” diye cevap verdi.

Kaplumbağa da şefkati ve yabancıya iyi davranması sebebi ile onu en yakın bir akrabasıymış gibi sırtına alıp su üzerinde yüzmeye başladı.

Irmağın ortasına gelince akrebin sokma arzusu uyandı. Kaplumbağanın boynuna doğru iğnesini dokundurdu. Kaplumbağa:

“– Ne yapıyorsun?” diye sordu. Akrep:

“– Hünerimi gösteriyorum. Sen bana iyilik edip yarama merhem oldun. Ben de sana iğnemi batırıyorum. Benim göstereceğim şefkat de ancak budur” dedi.

Bunun üzerine kaplumbağa hemen suya daldı ve akrep boğuldu.

Kaynak: Ahmed Eflâkî, Ariflerin Menkıbeleri, I, 494

Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî/ İrfanDunyamiz.com

Yayın Yönetmeni Notu: Mevlânâ Hazretleri bu hikayeyi anlattıktan sonra şöyle der: “Cahil yakınlık gösterse de sonunda cahilliğinden ötürü seni incitir.” Yani insan kötü karakterli biriyle arkadaş olursa elbette ki o kimse karakterinin gereğini yapacaktır. Bazı insanlar vardır ki normal zamanlarda selam bile vermeye tenezzül etmediği kimselere işleri düştüğünde tatlı dil ve güzel yüz gösterirler. Saf tabiatlı insanlar ya da yeteri kadar hayat tecrübesi olmayan kimseler böylelerinin halinden bir şey anlamayabilir ve dolayısıyla da bir müddet sonra hayal kırıklığı ile karşılaşabilirler. Böylelerini tanıyabilmek için insanın, firasete ve hayat tecrübesine ihtiyacı vardır. Tanıdıktan sonra da artık akrep tabiatlı kimselerden uzak durmak gerekir. Çünkü akrep akrepliğini mutlaka yapacaktır.

• Abdullah bin Mes’ud gerçek bir kahramandı…
• Sosyal medyada yaptığımız hatalar neler?
• İhsan kıvamında üç güzel hayat…
• İnsanın hayatı anlama çabası…
• Suudi Arabistan’da tasavvufun izleri…