İrfan Dünyamız Kendi İrfanımızı Keşfet!
Fakir oluşunuzdan dolayı utandığınız oldu mu hiç? Benim oldu…
Aslında fakirliğimden değil de, fakirliğimin ilan edilmesinden utanmıştım.
Köyden okumak için ilçeye gelmiş bir öğrenciydim. Gittiğim okulun orta okul ve lisesi aynı binadaydı. Ortaokul 3. sınıfta (sekizinci sınıf) öğrenim gördüğüm yıl, (muhtemelen giysilerimin yıpranmışlığından dolayı) bir gün beni sınıftan idareye çağırdılar.
Gittiğimde, yaklaşık otuz öğrencinin daha olduğunu gördüm.
Bir öğretmen eşliğinde bizi bir terziye götürdüler. Ölçülerimiz alındı ve gönderildik.
Bir müddet sonra yine çağırıp, pantolon ve ceketten oluşan elbiselerimizi bizlere teslim ettiler. Ceket ve pantolon renk ve kumaş olarak birbirlerinden farklıydı. Tabi ki çok sevindim.
Ertesi gün, yeni elbisemi giyerek okuluma gittim. Okula gittiğimde yaklaşık otuz kişinin aynı renk elbiseyi giydiğini fark ettim.
O zamanlar okul kıyafeti olarak, ceket, pantolon, gömlek ve kravat zorunlu idi. Fakat renkleri, desenleri serbest idi. Her öğrencinin birbirinden farklı elbisesi varken otuz kişinin aynıydı ve bu çok dikkat çekiyordu. Veya bana öyle gelmişti.
Daha açık bir deyişle elbiselerimiz adeta; “Biz fakiriz! Bize bundan dolayı yardım yapıldı” diye bağırıyordu.
İşte o gün çok mahcup olmuştum.
Eve vardığımda o yıl bir daha giymemek üzere verilen elbiseyi çıkardım.
Yıpranmış giysilerimle kendimi daha onurlu hissediyordum.
O elbiseyi, liseyi Kütahya’da okuduğum için ertesi yıl giyebildim. O zamanda ceketin kolları biraz kısa gelmişti.
Bu olayın bendeki etkisi ne kadar büyük olmuş ki, daha sonraki elbiselerimin pek azının rengini/desenini hatırlarken o utandığım elbisenin her şeyini hala hatırlarım.
Yine bu olayın etkisiyle olsa gerek, ne zaman yoksullara açıktan yardım yapıldığını görsem içim acır, kendimi kötü hissederim.
Ali Uslu/ İrfanDunyamiz.com
