Din hakkındaki usulsüz ve ilimsiz tartışmalar

Allah Teâlâ’nın ayetleri hakkında usulsüz bir şekilde cedelleşmenin nedeni Mü’min Suresi’nin 56. ayetinde kalplerdeki kibir olarak açıklanmıştır. Konuyla ilgili olarak Peygamber Efendimiz sallellahu aleyhi ve sellem’in şu ifadesi de oldukça çarpıcıdır: “Bir kavm, içinde bulunduğu hidayetten sonra sapıttı ise bu, mutlaka cedel sebebiyle olmuştur”¹ Hadis metinlerinde de geçen “cedel” ve “mira’” kavramları gerginleştirme, münakaşa, mücadele ve atışma anlamlarında kullanılmıştır.

Ayet ve hadislerin bütününden anladığımıza göre, ayetlerle cedelleşmeye girmek, ilahi hükümlerin doğruluğunu tartışmaya açmak, onları ön kabullerle test etmek, sahihliklerini münakaşa etmek veya uygulamama hususunda çok indi görüşler ortaya koyup onların doğruluğundan şüphe ederek ortamı gerginleştirmektir. Veya Kur’an-ı Kerim’in ilahi metin ve mutlak doğruluğunu ilimsiz ve usulsüz bir biçimde tartışmaktır. Oryantalist okumalarını doğrunun tek ölçüsü sayıp Kur’an ve Sünnet’e gâvur mantığıyla yaklaşmaktır. Bunlardan hiçbirisi doğru bir yaklaşım değildir.

İyi bilinmeli

Her şeyden önce şunu bilmek gerekir ki “Kur’an-ı Kerim muttakiler için bir hidayettir.”² Mü’minlere dosdoğru yol gösterir. İnkârcılar yeterince istifade edemezler. İnsanlar gerçekten iman etmişlerse her meselede Kur’an’a müracaat ederler.³ Onunla hayata anlam vermemenin sapkınlık olduğunu bilirler.⁴ Allah Teâlâ’nın emirleri ve yasakları karşısında mü’min erkek ve kadınlar için seçme hakkının olmadığının farkındadırlar.⁵

Konuyla ilgili atıf yaptığımız bu ayetler göz önünde bulundurulduğunda Peygamber Efendimiz’in “Kur’an (ayetleri) hususunda cedelleşmek/ münakaşa yapmak küfürdür”⁶ sözü de doğru anlaşılmış olur. Rasyonel veya pozitivist kültürün etkisinde kalarak Kur’an-ı Kerim’in doğruluğundan şüpheye düşmek nasıl itikadi bir yanlış ise, egemen anlayışın tesiriyle ayetlerin mutlak hakikati yansıtmasını münakaşa etmek de bir o kadar sapkınlıktır. Bu nedenle Resulullah sallellahu aleyhi ve sellem; “Kişiye Kur’an’dan önce iman verildi…” buyurmuştur.

Teslimiyetçi anlayış

Egemen anlayışın ve pozitivist bakışın etkisiyle komplekse düşenler hiçbir meseleye çözüm üretecek ilmi kudrete sahip olamadıklarından ve İslâm’ı çağın öznesi yapabilecek cesaretten mahrum oldukları için verili duruma; dünya sistemine teslim olmayı tercih ederler. Onlar, dünya sistemi ile İslâm’ın çatışma alanlarının tamamında dinimize tarihsel bakarlar ve İslâm’ı 610- 632 arasına mumyalarlar.

Bu anlayış dünya finans sisteminin Müslümanlar üzerinden işlerlik kazanması için bankacılığı da, faizi de meşru görür. Onlara göre faiz ve riba ayrı şeylerdir. Başörtüsü Müslümanlığı gelecek nesillere taşıyacak olan en önemli kanallardan biri olmak yerine Arap âdetidir (!) Cihad ayetlerinin mensuh olmasını temenni ederler. Hâlbuki bu ayetleri en iyi bilenler İslâm coğrafyasına hem sahip çıkarlar hem de dünyadaki sömürü düzenleriyle hesaplaşabilirler.

Kur’an’la cedelleşen kişilere baktığımızda onların genelde Peygamber Efendimiz’in hadis ve sünnetine itibar etmediklerini, kendi beyanlarını ve rasyonalist yaklaşımlarını Resulullah’ın tefsirinin önüne geçirdiklerini görürüz. Beyan ve tefsir bağlamında kendilerini peygamberden bile yetkili gören sorunlu kişilerdir. Hayatın her alanında verili duruma teslim olan bu zevat, Müslümanların öncelikli sorunlarını tespit etmekte Rabbani bir duruştan uzaktırlar.

İşleri güçleri tartışmak

Ömürleri cedelleşmekle geçen bu kimselerin çağın meselelerini tahlil edip çözüm üretebilecek ne bilgileri ne de birikimleri vardır. Hatta ne de böyle bir dertleri vardır. Dini hükümler üzerinden polemik yapan bu kimseleri laikçi medya ve avcıları iyi tespit ettikleri için her gün farklı konularda onların görüşlerine baş vurularak dinin hükümleri, milleti dinlerinden soğutmak amacıyla tartışmaya açılmaktadır.

İlginç olan ise bu tartışmaları yaptıranların dine bütünlük çerçevesinde inanmamalarıdır. Bunların hepsi de dedelerinin veya ninelerinin Müslümanlarıdırlar (!) Boşlukta İslâm hukukunun zor meselelerini ayrıntılı tartışmaya açmak bu konuda önemli bir örnektir. Ülkemizde sanki İslâm hukuku meriyette imiş gibi hararetli “recm” tartışmaları yapmak tipik bir akılsız tartışma ve cedelleşme örneğidir.

Bizim kanaatimize göre asıl tartışılması ve tavır belirlenmesi gereken şey; zinayı serbest bırakan, kâfirlerle uyum içerisinde olmayı yeğleyen, ona giden yolları teşvik eden, ailelerin fuhşa bağlı dağılmasına göz yuman ve ahlaksızlıkta, ümmeti fesadın zirvesine çıkaran sistemin/ düzenin kendisidir. Maalesef sistemin radikal ve fundamental sahipleri olduğu için verili düzenin asla meşruiyeti tartışılmıyor. Buna karşın dinin siyasal anlamda sahibi olmadığından dolayı kem kendisi hem de muhtevası tartışma konusu yapılmaktadır. Kaybedenler ise kitlesel irtidada zorlanan kimselerdir.

Dr. Mehmet Sürmeli/ İrfanDunyamiz.com

DİPNOTLAR

1 Tirmizi, Tefsir, Zuhruf, (3250); İbnu Mace,Mukaddime 7.
2 Bakara 2/2; Bak: İsra 17/9
3 Bak: Nisa 4/59
4 Bak: Maide 5/44, 45, 47
5 Bak: Ahzab 33/36
6 Ahmed, Müsned (Tah: Muhammed Şakir), h.no: 7499, c.XIII, s.249; Ebu Davud, 9, Sünnet, 5, h.no: 4603, c.V, s.9; Hakim, Müstedrek, h.no: 2883,c.II, s. 243; Heysemi, Zevaid, c.I, s.157 

• Abdullah bin Mes’ud gerçek bir kahramandı…
• Sosyal medyada yaptığımız hatalar neler?
• İhsan kıvamında üç güzel hayat…
• İnsanın hayatı anlama çabası…
• Suudi Arabistan’da tasavvufun izleri…