Said Nursi’nin mâriz asra reçetesi…

irfandunyamiz 18 Eylül 2023 Gönül Dünyamız, Manşet, Mustafa Ağırman, Yazarlar Yorum yazın 764 Görünme

“Marîz bir asrın, hasta bir unsurun, alîl bir uzvun reçetesi ittibâ-i Kur’ân’dır.” Bu söz, Üstad Bedîüzzaman Saîd Nursî Hazretlerinin sözüdür. “Azametli bahtsız bir kıtanın, şanlı talihsiz bir devletin, değerli sahipsiz bir milletin reçetesi ittihâd-ı İslâm’dır” sözü de onundur. “Evet, ümitvar olunuz; şu istikbâl inkılâbâtı içinde en yüksek gür sadâ, İslâm’ın sadâsı olacaktır” sözünü söyleyen de odur.

Yirminci yüzyılda yetişmiş İslâm mücâhid ve mütefekkirlerinden biri olan Bedîüzzaman Saîd Nursî, 1876 yılında Bitlis’in Hizan ilçesinin Nurs köyünde doğmuş, 23 Mart 1960’ta Urfa’da vefat etmiştir. İlim tahsil etmeye olan aşırı muhabbetinden dolayı daha dokuz yaşlarında iken anne ve babasından ayrılan Üstad, doğudaki medreselerde çeşitli müderrislerden ders okumuş ve icâzetini almıştır.

Bediüzzaman denildi

Keskin zekâsı, kuvvetli hâfızası, takdire şayan takvâsı, ilme ziyade düşkün olması, ilmin izzetini muhâfaza etmesi, istiğnâsı, iktisâdı, cesâreti, İslâm’ı yaşama hususundaki cehd ve gayreti gibi güzel özellikleri sebebiyle ilim çevrelerinde kendisini kabul ettirerek ‘Bedîüzzaman’ yani çağın acîbi, garîbi ve eşsizi anlamına gelen bu lakab ile anılmaya başlamıştır.

Bedîüzzaman, medrese tahsili ile dînî ilimlerde kazandığı derin mâlûmâtını çeşitli fenlerde (ilim dallarında) yaptığı araştırmalarla da tamamlamıştır. Böylece hayatı boyunca bir eğitim anlayışı olarak savunduğu ulûm-u dîniyye ile fünûn-u medeniyyenin mezcedilip beraberce öğrenilmesi ve öğretilmesi tezini öncelikle kendi tahsil hayatında uygulama safhasına koymuştur.

Bedîüzzaman, yakın tarihimizin üç farklı devrini yaşamıştır. Bunlar Meşrûtiyet, İttihat-Terakki ve Cumhuriyet devirleridir. O, bu dönemlerdeki birçok olaya şahit olmuştur. Bedîüzzaman, ciddî dönüşüm ve değişimlerin yaşandığı bu dönemlerde yöneticiler tarafından daimî ve çok şiddetli bir istibdât, zulüm ve tarassut altında bulundurulmuştur.

Çileli bir hayat

Ömrünün yirmi sekiz senesini hapis ve sürgünde geçiren Bedîüzzaman, on dokuz defa da zehirlenmek suretiyle sûikasde uğramıştır. Bizzat kendisi, hayatı boyunca çektiği sıkıntıları şu ifadelerle dile getirir: “Seksen küsûr senelik hayatımda dünya zevki namına bir şey bilmiyorum. Bütün ömrüm harp meydanlarında, esaret zindanlarında veya memleket hapishanelerinde veyahut da memleket mahkemelerinde geçti. Çekmediğim cefâ, görmediğim ezâ kalmadı.”

Kısacası Bedîüzzaman, zahmet, meşakkat, hastalık ve musibet ile dolu geçen bir hayat yaşamıştır. Ancak o, imanından gelen sınırsız bir kuvvet ile dayanılması güç olan bu sıkıntılara karşı sabretmeyi ve baş etmeyi bilmiştir. Bir insan “imanının kuvvetine göre olayların etkisinden kurtulabilir” sözünü bilfiil yaşamıştır. O, ilmin izzetini muhafaza etmek için hayatı boyunca karşılıksız bir hediye almamıştır; zekât ve sadaka kabul etmemiştir.

Yine ilmin izzetini muhafaza etmek için yaşantısına çok dikkat etmiş ve hiçbir zaman takvâdan taviz vermemiştir. Ömrü boyunca muttekî olmaya özen göstermiştir. Kur’ân’a ve imana hizmet etmek için azamî fedâkârlıklarda bulunmuştur. Bütün mesâisini bu amacını gerçekleştirmeye yani hizmet-i imâniye ve Kur’âniye’ye ayırmıştır. Bir âile kurup mes’ûd bir hayat geçirmek gibi gayet meşrû olan dünyevî saâdetlerden bile kendini mahrûm bırakmıştır.

İzzetli duruş

Kendisine temel kaynak olarak Kur’ân ve Sünneti kabul eden Üstad, kaleme aldığı eserlerinin de Kur’ân’ın malı ve mânâsı olduğunu beyan etmiştir. Ayrıca o, inandığı değerlerden taviz vermeyen dik bir duruşa sahiptir. Meselâ sarığına fiilî müdâhale etmek isteyen bir siyasetçiye; “Bu sarık, bu başla çıkar” ifadesi ile sarığına olan bağlılığını sert ve kesin bir tavır ile ortaya koymuştur. İslâmî olan her şeyin özellikle de Kur’ân yazısının korunmasından yana olan Üstad, söylediklerini ve yazdıklarını hayatında tatbik eden ender dâvetçilerden biridir.

Bedîüzzaman, hiçbir zaman aktif siyâsete girmemiştir. Kendisi siyâsetle meşgul olmaktan kaçındığı gibi talebelerine de siyâsî mevzularla meşgul olmamalarını tavsiye etmiştir. Ancak İslâm’a uygun hareket eden devlet adamalarını takdir ve tebrik etmiştir. O, dînin siyâsete âlet edilmesine karşıdır. Tam tersine siyâsetin dîne âlet edilmesinden yanadır. Siyâset yoluyla dîn-i mübin-i İslâm’a hizmet eden siyâsîlerin de taraftarıdır.

Bedîüzzaman, manevî cihâdı savunur. Yani ilim ve fikir ile küfre karşı mücâdele edilmesinin bu zamanda zarûrî bir ihtiyaç olduğunu ve asıl cihâdın da bu olduğunu ifade eder. “Dâhilde irşâd ve tebliğ lazımdır. Kılıç, hâricî düşmana çekilir” ifadeleri ile fiilî savaşın hâricî düşmana karşı olması lazım geldiğini savunur. O, dâhilde müsbet hareket ilkesini benimsemiş ve bu yolla binlerce insanın îmânını kurtarmıştır. Müslümanların birliğine ve İslâm kardeşliğine vurgu yapmış ve bunu çok önemsemiştir. Uhuvvet Risâlesi isimli kitabı bunun en büyük delilidir.

**Bizi** **X’ten takip etmek için TIKLAYIN**

Asra reçetesi

Yazının başına aldığım birinci cümlede üstad, çağımızın hasta olduğunu yani bu zamanda yaşayan insanların manevî hastalıklarla muallel olduklarını, bunun ilacının da Kur’ân’a sarılmak olduğunu kendine has üslûbu ile dile getirmektedir. İkinci cümlede ise bizim toplumumuza yöneliyor ve geçmişi çok güzel olan bir milletin içinde bulunduğu durumdan kurtulmasın”””ın yolunun İslâm birliği ve İslâm kardeşliği olduğunu ifade ediyor; ittihâd-ı İslâm’a vurgu yapıyor.

Üçüncü cümlede de sıkıntı ve hastalık ne kadar çok olursa olsun üzülmememiz gerektiğini ve geleceği İslâm’ın şekillendireceğini müjdeliyor. Bütün dünyaya; “Evet, şu istikbâl inkilâbâtı içerisinde en yüksek gür sadâ İslâm’ın sadâsı olacaktır” gerçeğini ve müjdesini ilân ediyor.

Saygıdeğer okuyucularım! “İstikbal İslâm’ındır” diyen rahmetli şehid Seyyid Kutub’u, “Gelin, bu dünyayı değiştirelim!” diye bize dâvetiye çıkaran rahmetli Mevdûdî’yi, “Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!” diye haykıran rahmetli Üstad Necip Fazıl’ı okuduğunuz gibi bu asrın gerçek mücâhidlerinden biri olan rahmetli Üstad Bedîüzzaman’ı da okumanızı tavsiye ederim.

Prof. Dr. Mustafa Ağırman/ İlkadım Dergisi

BENZER İÇERİKLER