İrfan Dünyamız Kendi İrfanımızı Keşfet!
Göynük sokaklarını gezerken bir taraftan da vaiz Mustafa Çınar Hoca’mın tavsiyesi üzerine güllü dondurma arıyorduk. Nedense hocamıza nerede satıldığını sormaya biraz çekinmiş, biraz da biz buluruz havasına girmiştim. Yine aynı şekilde oradaki insanlara da sormaya çekindim. Maalesef internette yaptığım aramada da bir sonuca ulaşamadım. Bir ümitle girdiğimiz dondurmacıda güllü dondurma olmadığını anlayınca ayıp olmasın diye azıcık bir şey aldım.
Güllü dondurma fikri bize çok cazip gelmişti çünkü içinde “gül” vardı. Gülün adı bile insanları alıyor bir yerlere götürüyor. Neyse efendim, biz güllü dondurmadan umudu kesince yatsı için Akşemseddin Camii’ne geçtik. Abdest alırken ismi kısacık bir genç arkadaşla tanıştım. Kamu yönetimini bitirmiş, yüksek lisans yapmış, doktoraya başlamak üzereymiş… Adeta bir atom karınca gibi kendisi; Çine gitmiş Çince öğrenmiş, üniversitenin bir kısmını Malezya’da okumuş. Ve daha başka marifetleri de var.
Velilerin hatırı
Genç kardeşim Üsküdar‘da oturduğunu söyleyince, bazı Allah dostlarını tanıyıp tanımadığını sordum. Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerini anmadan olmazdı elbette ki. Çeşitli vakıf ve derneklerde hizmet ettiğini öğrendim. Aktif, sempatik ve cana yakın bir arkadaştı. Namazdan sonra eşi eşimle tanışıp sohbet ettiler, biz de ayrı bir yerde oturup sohbet ettik. Bir de sevimli bir buçuk yaşında küçük kızları vardı.
Namazdan önce genç kardeşimiz boş bir yer bulamadığını, arabada kalacaklarını söylemişti. Ben de yüzüne karşı; “Yaz günüdür bir şey olmaz, sabah namazına kadar üç beş saat kalırsınız” desem de küçük çocuk olduğu için bu duruma üzülmüştüm. Namazdan önce kaldığımız pansiyonu aramış fakat yer olmadığını öğrenmiştim. Böyle durumlarda insan; “Vicdanen üzerime düşeni yaptım” deyip de geri çekilmemeli, iyilik için de bir mücadele vermelidir.
Namazda ve namaz sonrasında bir yer bulmaları için onlara dua ettim. Namazdan sonra türbenin yakınlarında otururken gönlümden aynen şunlar geçti: “Biz velilerin kerametlerinin hak olduğunu biliyor ve iman ediyoruz. Nitekim geçmişte de velilerin kerametleri ile karşılaştık. Velilerinden bir şüphemiz yoktur, onların velayetlerini de deneyecek değiliz. Biz biliyoruz ki Akşemseddin Hazretleri bir velildir. Ya Rabbi onun yüzü suyu hürmetine bu sorunumuzu çöz.” İşte böyle Mevlamıza arz ettik halimizi, başka ne yapabilirdik ki…
Aradan saatler geçti biz o kardeşimizle gece 12’ye kadar caminin avlusunda sohbet ettik. Sohbet ne kadar uzarsa arabada kalacakları vakit kısalır diye düşünüyordum. Çocuk uyuyunca, bizden ayrıldılar ve arabaya geçtiler. Ben ve hanım yakındaki bir başka pansiyona yer olup olmadığını sormaya gittik. Yer yoktu fakat oradaki beyefendi bizi başka bir yere yönlendirdi.
Bunun üzerine gece yarısı kulenin olduğu yokuşa doğru yürüdük. Bütün dükkanlar kapalı ve artık her şey gece modundaydı. Aradığımız yeri bulmuştuk. Yatağından kalkmış bir amcamız esneyerek yanımıza geldi ve gecelik kiralayacağı konak odasını bize gösterdi. Tam bir Göynük konağıydı ve bomboştu. Biz de genç kardeşimizi arayıp bir yer bulduğumuzu söyledik. Bir müddet sonra konum attığımız yere geldiler ve konağa yerleştiler.
Dondurma ikramı
Efendim gezmekmiş, tatilmiş şöyle dursun öyle bir vicdan huzuru ile oradan ayrıldık ki artık biz de yatağımızda rahat yatabilecektik. Gecenin geç saatiydi ama film bitmemişti henüz. Daha Akşemseddin Hazretlerinin ikramını yememiştik. İnsan olmayan bu yollarda eve doğru yürürken, kapısı yarım açık bir dükkana rastladık. Şöyle bir kafamızı kaldırdığımızda; “Ömer Usta Dondurmaları” yazısını gördük. Sabahtan beri aradığımız yer burasıydı ve gecenin bu saatinde açıktı.
Kafamı içeri sokup “Selamun aleykum güllü dondurmanız var mı?” dedim. Beyefendi; “Evet var ama bu saatte satış yapmıyoruz” dedi. Sabahtan beri “güllü dondurma” deyip durduğumuzu söyleyince, biraz da yaşadıklarımızdan bahsedince fikrinden vazgeçti ve “Öyleyse verelim” dedi. Bu arada biraz sohbet ettik. Dükkanı hanımı işletiyormuş, bugün eve gitmeden çocuklarla biraz top oynarken, hanımı dondurma dolabındaki buzları temizlemesini rica etmiş. O da gecenin bu vaktinde bunun için buradaymış.
Bizi gece vakti bu hayırlı işe vesile eden Rabbimiz dondurmacı beyefendiyi de dükkana sevk etmiş. Kader tecellilerini seyretmek de ayrıca bir huzur veriyor doğrusu. Dondurmaların çeşidini bilmediği için hanımını telefonla arayıp öğrendikten sonra bize verebildi. Tabi biz Akşemseddin Hazretlerinin civarındaydık ve bu dondurmaları da onun bir ikramı niyetiyle yedik. Hayatımızda yediğimiz en güzel dondurmalardan biriydi diyebilirim.
Efendim bu gibi şeyler Mevla’nın bir rast getirmesidir. Subjektif şeylerdir, hiç kimseyi bağlamaz, yalnız bize özel duygulardır. Fakat velilerin güzellikleri babından olduğu için paylaşmayı tercih ettim. Merhum Ahmet Hatipoğlu’nun bir ilahisinde; “Sır evliyanın nimet Hüda’nın” diyordu. Başka söze hacet var mı? Evliyaullahı seven yarana, dost ve azizana selam olsun.
Aydın Başar/ İrfanDunyamiz.com
İrfan Mektebi ↗
Sevdirici, müjdeleyici üslupla yazılmış hayata dair yazılar okumak için tıklayın.
Gönül Dünyamız ↗
Gönül insanlarına dair bam telinize dokunacak yazılar okumak için tıklayın.
