Süleyman Arif Emre’ye rahmetle

İsmiyle müsemmâ; Arif ve Süleyman idi
Mücahit, hatip, şair, sultan-ı sühan idi

Aruz, vezin, kafiye emrinde askerdi hep
Şiir ülkesinde hikmetle hükümran idi

Neler gördü geçirdi bir asırlık ömründe
Kâh bülbül-i şeyda, kâh kükreyen arslan idi

Yürürdü her daim Hak ve istikamet üzre
Sapmazdı batıla kutlu yola revan idi

“Yeniden Büyük Türkiye”dir davası onun
Yâr-ı vefâkârı Necmeddin Erbakan idi

Bakmayın gözü yaşlı bir derviş olduğuna
Er meydanında yenilmez bir pehlivan idi

“Suların Şarkısı”yla seslendi gönlümüze
Dinleyip cûşa gelen meftun û Mestan idi

Alem şahittir; mümin, muvahhid olduğuna
Hem aşk-ı Muhammed’le sînesi püryan idi

Açıl ey Bâb-ı Firdevs, sunulsun Havz-ı Kevser
Gelen hadim-i İslam bende-i Kur’an idi

Osman Mesten

İrfanDunyamiz.com