Özgürlükçülük, ahlakçılık…

Özgürlüğe en büyük zararı, özgürlükçülük yapanlar verir. Adalet en büyük zararı, işleri güçleri adaletçilik olanlardan görür. Ahlaka kimse, ahlakçılık yapanlar kadar zarar vermemiştir.

Böylelerinin derdi, özgürlük, adalet, ahlak değildir; bu değerler üzerinden geliştirdikleri söylemlerle itibar ve statü elde etme ya da kişi, kurum ve hayat anlayışlarıyla hesaplaşmaktır.

Bu hesaplaşma bazen, iflah olmaz bir düşmanlık seviyesine varır ve bu uğurda, hiçbir insanlık değeriyle bağdaştırılması mümkün olmayan pespayeliklere bile arka çıkarlar.

Onlar için bu değerler sadece kullanışlı bir araçtır. Zira kendileri, ideolojileri ve süfli amaçları dışında özgürlüğü, adaleti, ahlakı hatırladıkları, ses verdikleri hiç görülmez.

Sözgelimi tesettür konusunda jakoben tavır ve uygulamalar söz konusu olduğunda, bu hak ihlaline karşı çıkıp özgürlükten yana açık tutum belirlemek yerine ya ortada hiç gözükmezler ya da tesettür farz mıdır, gelenek uygulamasından mı ibarettir gibi ilmi(!) tartışmalar başlattıkları görülür.

İnsan bu! Vicdanı körelir, nefsi kuruntularına ve fikri-ideolojik takıntılarına esir düşer, insanlığını unutursa süflileşir, vahşileşir, kutsal ve değer namına ne varsa hepsini araçsallaştırır.

Ölçü ve sınır tanımayan, adeta yaşam biçimi haline getirilen eleştiri, günbegün nefsi yüceltir. Nefis yüceltilince, had bilmezlik baş gösterir, değerler, ölçütler ve sınırlar kaybolur, kişinin bizzat kendisi ölçüt halini alır. Bundan sonrası…

Acziyetinin idrakinde olan, heva ve arzularının peşinde koşmayan, nefsini kötülüklerden arındıran, ihlas ve tevazu ile Rabbine yönelenler kurtuluşa erer.

Prof. Dr. Halit Çalış/ İrfanDunyamiz.com

• İnsanlar vardır baykuş gibi…
• Unutamadığım bir hatıra…
• Böyle bir derdiniz var mı?
• Selât-ü selam hassasiyeti…
• Seyda Muhammed Konyevi’den Güzel Eser