Sonsuzluğun Sahibine ulaşan adam

irfandunyamiz 25 Mart 2022 Abide Şahsiyetler, Genel, Manşet Yorum yazın 2,616 Görünme

25 Mart 2009. Kahramanmaraş’ın Berit dağlarında karın soğuğu içimizi yaktı kavurdu. Hatıralar, anekdotlar, sessizce geçen yılların ağırlığı içimize attığın her şey şiirlere karışarak geliyor.

“Ellerin yurdunda çiçek açarken,
Bizim ele kar geliyor kardaşım.
Kimler çizmiş bu hududu gönlüme.
Dar geliyor, dar geliyor kardaşım.”

Yazıcıoğlu’nun siyaseti, insanlık anlayışı Anadolu’nun hikâyesidir. Kuyuda unutulan Hazreti Yusuf’un hikâyesi. Kin, haset, intikam ve menfaatten uzak olanların hikâyesi.

Onun hayatı; vefa, sadakat mesuliyet ve cesaretin hikâyesidir. Hayatıyla güzel eser bırakan bir gönül adamıdır, O.

Hey Koca Yunus sanki bu dizeleri Muhsin Başkan’a söylemiş:

“Şu dünyada bir nesneye yanar özüm,
Yiğit ikin ölenlere, gök ekin biçmiş gibi.”

Abdurrahim Karakoç duygularımızı ilmek ilmek dizmiş:

“Yüreğinde deli taylar eşinen
Gam elinden, dert ilinen taşınan
Atmış yıl yaşayıp bin yıl düşünen
Bir baş görsem sen gelirsin aklıma.”

Muhsin Yazıcıoğlu gençlere ve gençliğe çok önem verdi. Onun idealindeki gençlik; Asımın Nesli, Büyük Doğu Nesli, Diriliş Neslidir. Gençliğin, kötülüklerden korunarak milli ve manevi değerler yönünden yetiştirilmesi onun en büyük arzusuydu.

“Genç beyinler tertemiz beyaz çarşafa benzer, ona bazı lekelerin bulaşmaması için onları korumalı ve temiz kalmalarını sağlamalıyız“ diyerek çevresindekileri uyarırdı. Alperen Ocakları’nda yetiştirdiği gençleri de aynı inanç ve ruhla yetiştirme gayretindeydi.

Filistin, “Türkistan, Bosna Hersek ve Çeçenistan içimde kanayan yaradır”diyordu. Bosna’daki Sırp mezalimini, Doğu Türkistan’daki Çin zulmünü, Filistin’deki insanlık faciasını hep diri tuttu. O Kafkas Kartalı Cevher Dudayev ve Balkanların Fatihi Aliya İzzet Begoviç’e büyük bir hayranlık duyardı. “Onlar asrın kahramanlarıdır” derdi.

İlkeli ve dik duruşuyla ahlak ve terbiye abidesiydi. Eleştirilerinde bile ölçü vardı. Güler yüzlü ve onurlu bir lider olarak zor zamanlarda üzerine düşeni yaptı. O, ilkelerinden ödün vermektense başını vermeye hazır bir millet adamıydı.

O, Türkiye’nin açık duran temiz sayfalarından biriydi. O; iyi bir gönül adamı, güzel bir mümindi. O Anadolu’nun duruşu, Anadolu’nun sesiydi. İnsanlar dünya telaşıyla yalpalarken, o cetvelle çizilmiş gibi dümdüz yolunda ilerledi. Muhsin Başkan, eğilmeyen başımız, zedelenmeyen onurumuzdu.

O; “Bir saniyesini bile hâkim olamadığınız, hükmedemediğiniz bir hayat için, bir dünya için fırıldak olmanın anlamı yoktur” sözünün banisiydi.

“Altının kıymetinin sarraf bilir” der atalarımız. O da gönül adamlarını hiç yalnız bırakmadı. Sükûnetini ve sağduyusunu hiç kaybetmedi. En zor ve dar zamanlarında milletin yanında yer aldı ve tarihe şu cesur ve veciz sözü armağan etti: “Namlusunu millete çeviren tanka selam duramam.”

Zor şartların ve zor zamanların adamıydı Muhsin Yazıcıoğlu. Kaht-ı ricalde (adam yokluğunda), 28 Şubat muhtırasında biz onun dik duruşu ve adamlığıyla millete oynanan oyunu bozdu.

Sayılacak değil, tartılacak adamdır O. Türk siyasetinin beyefendi ve gülen yüzüydü. Üşüyorum şiirinde şöyle diyordu:

“Huzur dolu içimde,
Ben sonsuzluğu düşünüyorum,
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum.”

Muhsin Başkan’ın defnedildiği mekân onun ruh iklimine en uygun ideal yer, İstiklal Marşımızın da yazıldığı sıcak mekân, oldu. Tacettin Dergâhı’nın nazar boncuğu gibi…